วันที่ 13 มีนาคม ที่ผ่านมา เป็นวันที่ 22 ที่ผมมาใช้ชีวิตอยู่บนเกาะของทศกัณฑ์ เป็นระยะเวลาที่ไม่นานแต่ก็นานในความคิดเพราะมีอะไรให้คิดให้ทำมากมาย....

จากบันทึกที่ 05 ตามหาช้างพระราชทาน "ราชา" และ 06 ข่าวช้างพระราชทาน ผมรู้สึกว่าการอนุรักษ์ช้างนั้น ก็คือการดูแล เอาใจใส่เหมือนช้างเป็นเพื่อนร่วมโลกและร่วมธรรมชาติ  เพราะช้างก็คือส่วนหนึ่งของธรรมชาติบนพื้นพิภพนี้ ช้างจึงมีประวัติและคุณค่าต่อมนุษย์มาตั้งแต่โบราณกาล และได้ทำประโยชน์ให้บ้านเมืองมานับไม่ถ้วน ไม่น้อยไปกว่ามนุษย์เลย

ในโอกาสวันช้างไทย 13 มีนาคม ผมขอร่วมรำลึกถึงช้างไทย ถึงคุณงามความดีของช้างไทยที่มีต่อบ้านเมือง และอยากบอกว่า ในวันช้างไทย ขอให้นึกถึงช้างไทยที่อยู่ในต่างแดนด้วย เช่น "ราชา" และอีกเชือกหนึ่งที่ผมต้องตามหาต่อไป รวมทั้งช้างไทยราชาที่วัดพระเขี้ยวแก้ว แคนดี้อีก 1 เชือก ก็เป็นอันว่าในปัจจุบันมีช้างไทย 3 เชือกในศรีลังกา เป็นช้างที่ผมมองว่าได้ทำหน้าที่ผู้แทนประเทศไทยเช่นเดียวกับผม ผมจึงตั้งใจจะดูแลช้างเหล่านี้เท่าที่จะทำได้

พร้อมนี้ขอนำภาพช้าง"ไทยราชา" ที่วัดพระเขี้ยวแก้วมาให้ชมกันครับ

กับกงสุลสิริมิตร คุณกันยารัตน์และคนในสุดคือนิลาเม ไวยาวัจกรคนสำคัญของวัดพระเขี้ยวแก้ว เป็นบุคคลที่ถือกุญแจ 1 ใน 3 ดอกเพื่อเปิดเจดีย์ที่ประดิษฐานของพระเขี้ยวแก้ว